Dinsdag 21-07-2015 / 12:16
Good afternoon!
Vrijdag gingen we lekker op z’n Hollands door Trinidad. Onze gastheer Roberto had namelijk fietsen voor ons geregeld maar ik denk dat we uiteindelijk maar een uurtje gefietst hebben want de wegen waren slecht en hobbelig, de fietsen waren niet best en het was gewoon veel te warm. Dus we streken al snel neer op het plein waar er WiFi verbinding was, verslaafd als we zijn.
’s Avonds gingen we weer uit in de grot discotheek waar we een hele groep Nederlandse meiden tegen kwamen die we ook al in Havana ontmoet hadden. Zo zie je maar weer dat je iedereen steeds weer tegenkomt op dit eiland.
De volgende dag reden we ’s middags mee met een chauffeur waarmee we het ook weer op een dealtje hadden gegooid want we gingen terug naar Havana en met de bus was dit best wel een hele trip maar met de auto waren we er veel sneller en ook nog eens goedkoper.
Roberto had voor ons een casa geregeld die in de buurt was van ons oude hotel in Havana. We hadden daar een heel appartement voor onszelf wat erg relaxed was en ik had zelfs mijn eigen slaapkamer.
Zondag was de dag van ons vertrek uit Cuba. Ik wilde echt nog een sigaar roken op Cuba maar ben daar niet aan toe gekomen. Ik heb er wel 1 gekocht die ik binnenkort alsnog ga roken, gewoon omdat ik een echte Cubaanse sigaar gerookt wil hebben.
Dus het 1e deel, het Cuba deel, van de reis zat er alweer op. Cuba was geweldig. Ik heb echt genoten van dit bijzondere en muzikale land en ben blij dat ik de authenticiteit nog heb kunnen ervaren voor het daar allemaal verwesterd. We hebben heel veel interessante mensen ontmoet van over de hele wereld, wat ook heeft bijgedragen aan onze ervaring.
Ik vond het ook opmerkelijk dat de revolutie nog steeds zo erg aanwezig is daar, terwijl dat ook al een halve eeuw geleden is. Overal zie je op muren en gebouwen kreten als ”Leve de revolutie” en ”Onze overwinning” en natuurlijk vindt je het gezicht van Che Guevara ook overal op terug. Ergens vind ik dit wat vreemd, dit zou ongeveer hetzelfde zijn als er bij ons in Nederland overal muren en gebouwen stonden waarop kreten zouden staan als ”We zijn bevrijd van de Duitsers” en ”Wij hebben de oorlog gewonnen!” Maar ook dit soort dingen zijn allemaal weer deel van de bijzondere cultuur in dit land.
We vlogen zondagmiddag naar onze volgende bestemming: JAMAICA! Met een tussenlanding op de Kaaiman eilanden waar we voor het eerst in 10 dagen weer even gratis en onbeperkt WiFi hadden en gratis, schone wc’s met wc papier! Een verademing!
Na onze vlucht van de Kaaiman eilanden naar Kingston, Jamaica moesten we de douane door. De vrouw die mijn paspoort nakeek vond mij er zeker nogal verdacht uit zien want ze wilde graag mijn ticket zien van Kingston naar Miami, ik vertelde haar dat die in mijn koffer zat dus dat ik die niet kon laten zien. Ze zei dat ze mijn paspoort dan hield en ik eerst m’n koffer moest gaan halen om dan het ticket aan haar te kunnen laten zien! Ongelooflijk vond ik dit, dit had ik nog nooit meegemaakt. En Karina werd helemaal niks gevraagd! Na m’n koffer te hebben gehaald en mijn Miami ticket aan haar te laten zien vroeg ze waar ik heen ging na Miami, ik zei dat ik dan naar Londen zou vliegen. Ze vroeg “waar is dat?” Ik dacht “Godverdomme, dit ga je toch niet menen!” Dus ik zei uit pissigheid “Waar Londen is? Dat is in Engeland!” Dit kon ze niet echt waarderen en ze wilde perse mijn ticket naar Londen zien EN m’n ticket naar Amsterdam en ondertussen hield zij mijn Miami ticket en paspoort achter. Ik wilde eigenlijk naar haar schreeuwen “Jij hebt helemaal niks met mijn tickets naar Londen en Amsterdam te maken dus waar bemoei je je mee!?” Maar aangezien zij mijn paspoort nog in beslag had, hield ik me in en liep ik pissig en vloekend weer terug om alle andere papieren en tickets te halen. Eenmaal weer terug legde ik alle mapjes netjes voor haar uitgestald neer terwijl mijn handen jeukten. Tassie was wel gevraagd naar haar ticket naar Miami maar verder ook niet naar haar ticket naar Londen. Wat was dit? Blonde mensen haat ofzo?! Uiteindelijk had ze alle tickets zorgvuldig gecheckt en kreeg ik eindelijk m’n spullen terug. Bah, eerste indruk van Jamaica was niet goed.
Van het vliegveld namen we een taxi naar het hostel waar we de eerste nacht verbleven en dat was op een berg, de weg erheen was echt een ‘neverending story’ allemaal enge kronkelweggetjes langs afgronden zonder hek of wat dan ook langs de weg. Maar eenmaal bij het hostel aangekomen hadden we wel een prachtig uitzicht over Kingston en The Blue Mountains. En zelfs hier kwamen we 2 Nederlanders tegen! Ook ontmoetten we nog een Amerikaan die ons wel naar een feestje wilde rijden halverwege de berg. Eenmaal daar aangekomen bij deze reggae bar was het eigenlijk alles wat je van een reggae bar kan verwachten, rastamannen die in hun eigen wereld aan het bouncen zijn op reggaemuziek, de geur van “ganja” zoals de Jamaicanen wiet noemen en een relaxte sfeer. De bar had ook een prachtig uitzicht over Kingston bij nacht. We begrepen van mensen dat deze bar een van de beste reggaebars ter wereld is dus dat we heel veel geluk hadden deze plek ontdekt te hebben en dan ook nog eens op de eerste avond! De Amerikaan zou ons ook weer terug naar het hostel rijden maar besloot te gaan drinken en jointjes te roken dus ik vertelde hem dat we dan niet meer bij hem in de auto zouden stappen. Uiteindelijk zijn we met 2 meiden uit ons hostel mee terug gereden. Deze ochtend hoorden we de Amerikaan toevallig met de hostel baas praten over dat hij ons niet had thuisgebracht omdat we nogal omhooggevallen deden volgens hem en moeilijk deden over dat hij wilde drinken en roken en dat we maar moesten begrijpen dat dat nou eenmaal zo is hier in Jamaica. Ik wilde eigenlijk naar hem toe gaan om te vragen of hij als 42-jarige verantwoordelijke vader van 2 dochters het ook prima zou vinden als zijn dochters bij iemand in de auto zouden stappen die stoned en dronken is maar ik heb me maar ingehouden want ik ben erachter gekomen dat niet iedereen kan omgaan met mijn Hollandse directheid.
Ook hier is geld verkrijgen weer een grote ellende. Ik dacht dat het alleen op Cuba zou zijn maar helaas… We zitten weer gebonden aan een budget en hopen snel weer een bank tegen te komen waar Tassie geld vandaan kan halen.
Gisteren was echt een ellendige dag. De man van het hostel wilde ons helpen met het huren van een auto zodat we het eiland konden gaan verkennen maar dat bleek nog niet zo gemakkelijk. Uiteindelijk wist hij een vriend te bereiken die een auto kon afleveren later op de middag. De man van ons hostel bracht ons door naar het hostel van zijn broer omdat hij vol zat. De broer, Lee, is echt een toffe peer maar echt constant stoned wat ook wel weer hilarische taferelen oplevert. De auto werd steeds maar niet gebracht en dus ging hij ons helpen om ergens anders een auto vandaan te halen, we liepen over de berg heen, en kwamen opeens bij een hutje in de ‘middle of nowhere’ terecht waar Lee nog even wat wiet kocht van een oude Jamaicaanse vrouw en ondertussen schudde hij heerlijke mango’s voor ons uit de boom met een joint in z’n mondhoek. Lee maakt ook muziek en is ervan overtuigd dat ik een ster in de dop ben en wilt dan ook graag met mij een studiosessie doen maar doordat hij constant zo stoned is blijft hij dit riedeltje de hele tijd maar herhalen. Maar eerlijk is eerlijk, hij zorgt erg goed voor ons, heeft voor ons uiteindelijk een auto kunnen regelen, echt een hele nette en zelfs voor de avond een gratis privechauffeur die ons door Kingston Town heeft gereden en ons een echt Jamaicaans gerecht heeft laten proeven, de beste “Jerk Chicken” van Kingston, gewoon op een hoek van een straat bereid. Kingston vond ik niet echt een bijzondere stad. Het is hier allemaal veel moderner dan bijvoorbeeld in Havana en Kingston lijkt dan ook gewoon op een Amerikaanse stad, vol met Amerikaanse fastfoodketens als TGI Friday, Popeyes, Wendy’s, Burger King en KFC, waar wij nog meteen even een bezoekje aan hebben gebracht.
De hele dag stond dus eigenlijk in het teken van het vinden van een auto en net toen we er best wel doorheen zaten en de hoop opgegeven hadden kwam het toch nog weer goed.
Ik geniet van dat Jamaicaanse accent, zo grappig om naar te luisteren met uitspraken als “Ja man!” En “me is smoking ganja!” Etc. Het is prettig dat iedereen hier Engels praat maar sommigen hebben zo’n dik Jamaicaans accent dat je ze gewoon even goed niet kan verstaan!
Vandaag gaan we naar het Bob Marley Museum en daarna beginnen we aan onze Roadtrip over het eiland, Karina en Tassie rijden want die zijn het gewend om aan de linkerkant te rijden met het stuur aan de rechterkant.
See ya later!
Desiree.
p.s. Ik had heel veel mooie foto’s maar die kan ik helaas niet uploaden omdat de bestanden te groot zijn…
